بر مبناى تقواى خداوندى كه يكتا و بى شريك است حركت كن، مسلمانى را به وحشت نينداز، و بدون رضاى او بر وى گذر مكن،

تقوای الهی امری است که یک مؤمن می بایست در همه ی امور از کوچکترین آنها تا بزرگترین و اصلی ترین آنها به آن توجه داشته باشد. و به واسطه رعایت آن مؤمن به مقام و مرتبه و علمی می رسد که تا قبل از آن تصوری از آن هم نداشت.

و اضافه تر از حقّى كه خداوند در مالش قرار داده از او نگير.

حق خدا به گونه ای است که هیچگونه اغمازی نمی توان در قبال آن صورت داد؛ ولو اینکه امام معصوم باشد.

چون به قبيله اى رسيدى در منطقه آب آنان درآى و به خانه هايشان مرو،

با آرامش و وقار به جانب آنان برو تا در ميانشان قرار گيرى، و به آنان سلام كن،

و در تحيّت به ايشان كوتاهى مكن، بگو: بندگان خدا! ولىّ و خليفه خدا مرا به سوى شما فرستاده است

تا حق خدا را كه در اموال شما نهفته از شما بگيرم، آيا در اموال شما خداوند را حقّـى هست تـا آن را به ولىّ او ادا كنيـد؟

اگر كسى گفت: حقّى نيست، به او مراجعه مكن. و اگر كسى گفت: هست، همراهش برو

بدون اينكه او را به وحشت اندازى يا تهديد كنى يا قرين سختى و فشار نمايى، و آنچه از طلا و نقره به عنوان زكات مى دهد بگير.

اگر براى او گاو و گوسفند و شتر باشد بدون اجازه اش كنار حيوانات مرو،  چرا كه بيشتر آنها مال اوست.

 

وقتى نزد چهارپايان رسيدى نه مانند مالكى كه بر آنها سلطه دارد به آنها نظر كن، و نه مثل كسى كه بر او سختگيرى نمايد،

چهارپايان را رم مده و به وحشت مينداز، و مالكش را به خاطر آنها ناراحت مكن.

حيوانات را دو دسته قرار داده، سپس صاحبش را آزاد بگذار، هر قسمت را پذيرفت تو هم بپذير و بر او ايراد مگير،

سپس باقيمانده را دو قسمت كن، و باز مالكش را آزاد بگذار، او هر دسته را اختيار كرد متعرضش مشو.

پيوسته اين تقسيم كردن را ادامه بده تا به اندازه حقى كه از خداوند در مال اوست بماند، سپس حق خدا را از او دريافت دار.

و اگر به هم خوردن آن تقسيم را درخواست كرد بپذير، و دو قسمت را يكى كن، دوباره برنامه تقسيم را از سر بگير،

تا حق خدا را از مال او دريافت دارى. شتر پير و از پا افتاده و دست و پا شكسته و بيـمار و معلول و عيب دار را به عنـوان زكات قبـول مكن.

وجه اشاره حضرت در این عبارت به این مطلب است که نماینده ولی خدا نباید حیوانات معیوب را به عنوان حق الله انتخاب کند وگرنه در صورت داده شدن آنها از سمت فرد می بایست آنها را بپذیرد.

غير از كسى را كه به او اعتماد دارى بر آنها امين قرار مده، امينى كه نسبت به اموال مسلمانان درستكار باشد، تا جايى كه آن اموال را به حاكم مسلمانان برساند و حاكم هم بين مردم پخش كند.

جز خيرخواه و مهربان و امين و حافظْ چوپانى بر حيوانات مگمار، كه با حيوانات درشتى نكند و آنها را به جبر و مشقّت نراند، و نرنجانده و خسته ننمايد.

نهایت اخلاق انسانی را می توان در این عبارات حضرت مشاهده کرد که بسیار تأکید دارند بر سلامت رفتار کسی که مسئول حمل و نقل حیوانات به مرکز حکومت است. به صورتی که نباید کوچکترین بدرفتاری و خشونتی نسبت به آنها داشته باشد.

 و همچنین می توان وجوه دیگر این اخلاق و مسلک را در وصیت آن حضرت به فرزندان بزرگوارشان مشاهده کرد که می فرمایند اگر من از ضربت ابن ملجم(لعنت الله علیه) به شهادت رسیدم شما تنها حق دارید یک ضربه به عنوان قصاص به او بزنید زیرا که او تنها یک ضربه به من زده است.

هر آنچه نزد تو جمع شد به سرعت به سوى ما فرست تا آن را در محلى كه خدا دستور داده مصرف كنيم.

وقتى آن اموال را به امين سپردى به او سفارش كن بين شتر و بچّه شيرخواره اش فاصله نيندازد،

و آن قدر شيرش را ندوشد كه به بچّه او زيان رسد، شتر را با سوارى گرفتن خسته و درمانده نكند،

و در دوشيدن شير و سوارى گرفتن بين آن شتر و شترهاى ديگر مساوات را رعايت نمايد، بايد زمينه استراحت حيوان خسته را فراهم كند، 

و آن شترى را كه به پايش آسيب رسيده و از حركت ناتوان شده آرام و آهسته براند، و آنها را به آبگاههايى كه شتران بر آن عبور مى كنند وارد سازد،

و از كناره راههاى علف دار به به جاده هاى بى گياه نبرد،

و ساعاتى به آنان استراحت دهد، و بايد آنها را كنار آبهاى كم و گياهان بيابان واگذارد، تا به اذن حق چاق و استخوان دار و پر مغز نزد ما آيند، نه رنجيده و خسته،

تا آنها را به فرمان قرآن و روش پيامبر صلّى اللّه عليه وآله تقسيم كنيم، كه اين عمل باعث بزرگى اجر توست، و به رشد و هدايتت نزديك تر است، اگـر خـدا بخواهد.

بنا به فرمایشات حضرت در این نامه می بینیم که راه های دیگری نیز به جز اعمال مرسومی که ما به خاطر داریم مثل نماز شب، روزه و ... وجود دارد که نزد خدا مقرب و مأجور است و باعث هدایت و سعادتمندی انسان می شود